De telefooncel en het Maliebaanstation

In ons land zijn de openbare telefooncellen (vrijwel) verdwenen. In ons Museum heeft een ouderwetse telefooncel op het eerste perron gestaan. Nu staat die op het middenperron. Deze telefooncel is niet alleen een waardevol aandenken, maar brengt ook een niet onbelangrijke historische relatie tussen PTT en spoorwegen in beeld.

Voor Nederland begon het telefoonverkeer in 1881 toen de eerste aangeslotenen op het Bell- Telefoonnet in Amsterdam konden gaan bellen. Het Utrechtse telefoonnet startte bescheiden in 1884 met 38 abonnees. De toestellen waren met één draad verbonden met de centrale op het Neude waarbij de aarde als tweede geleider diende. In april 1885 werd, voornamelijk ten gerieve van het reizend publiek, op het perron van het NRS-station te Utrecht een “publiek telephoonstation” gevestigd, zodat van uit dat station met de aangesloten geabonneerden, tegen betaling, verbinding verkregen kon worden.

Eind december 1885 werd begonnen met de vestiging van een ‘publiek telephoon-station’ in het station der Hollandsche IJzeren-Spoorweg-maatschappij aan de Maliebaan, dat in januari 1887 in gebruik kwam. Dit ‘publiek telephoon-station’ werd voornamelijk ten gerieve van de Maliebaan-bewoners gevestigd. Zoals vermeld staat in het “Verslag over den toestand der provincie Utrecht in 1885 en 1886, uitgebragt door Gedeputeerde Staten” kwam het aantal publieke telephoon-stations te Utrecht hierdoor op drie. En één daarvan stond dus in het station Maliebaan. Op de foto de Utrechtse bladzijde uit de landelijke telefoongids van 1891.